niedziela, 13 listopada 2016

Rowerem po San Francisco

Labor Day - święto pracy. Co zrobić z dniem wolnym? Pojechać do San Francisco. A ponieważ jest ono rozległe to najlepiej wybrać się tam rowerem. Dzięki czemu mogłem zobaczyć całe miasto, a szczególnie te miejsca, które pieszo są bardzo odległe od siebie :P Jednak chcąc zaoszczędzić sił i pieniędzy, rowerem podjechałem do drugiej strefy i wsiadłem do pociągu: 7 km - 20 min - oszczędność $2.25 :D

Przepraszam za słabą jakość filmu. Od dłuższego czasu czuję zniechęcenie blogowaniem i dlatego brak mi motywacji do dalszej pracy. Aczkolwiek materiał cały czas się kumuluje i mam nadzieję, że za kilka lat blog będzie ukończony w 100%. Życzcie mi wytrwałości :]



The end

PS. Pierwsza rowerowa wycieczka do SF -> kliknij tutaj :]

Calaveras Big Trees State Park (2)

Post - kiedyś go ukończę :P

Sierra Nevada - Wakacje z rodziną

Post - kiedyś go ukończę :P

piątek, 26 sierpnia 2016

500 dni w USA

Tak szybko ucieka czas, że prawie przeoczyłem ten symboliczny dzień - 500 dni w Stanach, jako bro pair. 13 kwietnia 2015 roku, dzień po Wielkanocy wyruszyłem w daleką podróż, aby zrealizować jedno ze swoich marzeń, czyli nauczyć się angielskiego :) Drugą rzeczą, która sprawiła, że stanąłem po raz trzeci na ziemi Amerykańskiej, było opóźnienie startu w dorosłe życie.

Z pewnością napiszę więcej, ale musiałem po prostu dodać tego posta, aby nie przeoczyć tej daty :D Post - kiedyś go ukończę :P

Alameda County Fair

Post - kiedyś go ukończę :P

Swoją drogą jest to drugi post, który nie będzie chronologicznie opisywał mojej przygody :P

sobota, 13 sierpnia 2016

Filoli: zajrzeć do posiadłości Carringtonów

Wspólnie z Izą pojechaliśmy na wycieczkę do "FILOLI". W przewodniku to miejsce ma rangę "must see". Czyli nie mogło nas tam zabraknąć :P Rezydencja posiada bardzo duży ogród i położona jest w uroczym miejscu, otoczonym zielonymi wzgórzami. Na początku nasze kroki skierowaliśmy do głównego budynku. Dla zwiedzających udostępniono tylko pierwsze piętro, czyli tłumacząc z amerykańskiego - parter. Górę zajmowały biura i pomieszczenia gospodarcze. A największe wrażenie zrobił na mnie wystrój gabinetu oraz jadalni, gdzie pomieszczenia wykończono szlachetnym drewnem, i przyozdobiono pięknymi meblami. W takim otoczeniu nie wiele potrzeba, aby wyobrazić sobie luksusowe życie, elit minionych wieków. 

Następnie skorzystaliśmy z opcji zwiedzania ogrodu z panią przewodnik. Godzinny spacer z mnóstwem informacji, których nie sposób sobie przypomnieć. Dlatego szukając informacji o tym miejscu, znalazłem ciekawy wpis, który uzupełni moją wypowiedź o pewną ciekawostkę:


"Lata '80-te w telewizji praktycznie na całym świecie należały do serialu, którego początkowo nikt nie traktował na poważnie. Przez pierwszy rok nie wiadomo było nawet czy "Dynastia" przetrwa, czy sprosta oczekiwaniom widzów, a przede wszystkim czy ich nie znudzi już na samym początku. "Dynastia" miała pokazać problemy, z jakimi zmagają się ci najbogatsi. Przez 9 lat przepych lał się z ekranów, a jednym z jego symboli była posiadłość głównego bohatera: Blake'a Carringtona.

Niewiele osób wie, że posiadłość, która była filmowym domem jego rodziny, nigdy nie znalazła się na planie serialu. Widziane między poszczególnymi scenami przebitki były jedynie filmowane bez udziału aktorów. Dopiero w roku 2006, kiedy telewizja CBS nakręciła spotkanie aktorów po latach, po raz pierwszy wynajęto w tym celu dom, słynny choćby z czołówki serialu: posiadłość Filoli.

Posiadłość zajmuje 265 hektarów w Woodside (Kalifornia), 40 kilometrów od San Francisco. Obecnie, Filoli należy do amerykańskiej National Trust i otwarta jest dla zwiedzających.

Filoli została zbudowana między 1915 a 1917 rokiem dla Williama Bowers Bourna II, właściciela jednej z najrężniejszych najbogatszych kopalni złota w Kaliforni "Spring Valley Water Company", która także dostarczała wodę do San Francisco. Posiadłość zaprojektował Willis Polk, który już wcześniej projektował domy dla Bourn'a.  Do 1922 roku ukończone zostały otaczające dom ogrody, które funkcjonują do dziś.

Filoli służyła rodzinie Bourna do roku 1936, a nazwa jej nazwa została wyłoniona z pierwszych liter credo Bourna: "FIght fo a just cause, LOve your fellow man, LIve a good life". Po śmierci Bournów w 1936 roku posiadłość została sprzedana i przeszła w prwatne ręce rodziny Rothów, ale w 1975 roku właścicielka Filoli przepisała posiadłość państwu i wtedy opiekę zaczęła sprawować nad nią National Trust.

Filoli służyła za tło wielu hollywoodzkich produkcji. Najbardziej rozpoznawalna stała się dzięki "Dynastii", ale pojawiła się też m.in.: w "Heaven Can Wait" Warrena Beatty'ego i licznych telewizyjnych produkcjach dokumentalnych."
autor: Filip Cuprych


Ponieważ rezydencję zamykają już o 15:30, a my nie chcieliśmy jeszcze kończyć dnia, udaliśmy się do pobliskiego parku, z którego rozciągał się taki widok na Zatokę San Francisco.


Edgewood Park & Natural Preserve

środa, 10 sierpnia 2016

Alcatraz

Czego nie zrobiłem trzy lata temu, zrobiłem teraz. Czyli, odwiedziłem słynne Alcatraz. Miejsce, które swoją nazwę zawdzięcza hiszpańskiemu porucznikowi, który przybył tam statkiem 5 sierpnia 1775 roku. Nazwa „La Isla de Los Alcatraces” oznacza "Wyspę Pelikanów". 

Na dwa lata przed wybuchem wojny secesyjnej, na wyspie wybudowano fort, który w trakcie wojny pełnił również rolę wiezienia wojskowego. Natomiast w 1934 roku powstało tam więzienie federalne dla najgorszych przestępców. Przebywał tam Al Capone, który dostał karę 11 lat wiezienia za unikanie płacenia podatków. Łamania prohibicji nie potrafiono jemu udowodnić :D W 1963 roku wiezienie zamknięto z powodu zbyt wysokich kosztów utrzymania. 



Nadarzającą się okazję próbowali wykorzystać Indianie, którzy rok później przejęli niezamieszkaną wyspę. Powołali się na traktat z 1868 roku, który gwarantował Indianom zwrot każdej ziemi, którą porzuciły władze federalne. Richard McKenzie i kilku Siuksów po 4 godzinnej okupacji zostali jednak z niej wydaleni. 

W październiku 1969 pożar zniszczył American Indian Center w San Francisco. Działacze aktywistycznej grupy znanej jako "Indians of All Tribes", wyruszyli na wyspę 9 listopada pod wodzą studenta Richard'a Oakes'a w liczbie 5 osób. Następnego dnia zostali z niej usunięci przez straż przybrzeżną.

Ich determinacja była jednak zdecydowanie większa niż można było się spodziewać. 20 listopada tego samego roku, pod osłoną nocy ponownie powrócili na wyspę w liczbie 79 osób, w tym kobiet i dzieci. Oprócz tego ogłoszono także ciekawą deklarację:


"My, pierwsi Amerykanie, występując w imieniu Indian Wszystkich Plemion, korzystamy z prawa odkrywców i pod swą władzę bierzemy ziemię zwaną wyspą Alcatraz. Pragniemy zachować się w sposób sprawiedliwy i honorowy wobec zamieszkujących tę ziemię przodków rasy kaukaskiej i dlatego proponujemy im następujące warunki: rzeczoną wyspę nabywamy za 24 dolary płatne w czerwonej tkaninie i szklanych paciorkach, zgodnie z precedensem stworzonym przez białych, którzy w ten właśnie sposób weszli przed 300 laty w posiadanie podobnej wyspy. Wiemy, że równowartość 24 dolarów za 16 akrów gruntu stanowi cenę wyższą od tej, jaką zapłacono za wyspę Manhattan, zdajemy sobie jednak sprawę z faktu, że ceny gruntu podniosły się. Zaoferowana przez nas suma 1,24 dolara za akr znacznie przewyższa 47 centów za akr zapłacone przez białych pewnym plemionom z Kalifornii za ich ziemię. Mieszkańcom nabytej wyspy oddamy część ich terytoriów, która z pożytkiem dla nich zarządzana będzie przez Biuro do spraw Białych, ale będzie ich na zawsze, tak długo, jak wschodzić będzie Słońce, a rzeki będą wpadać do morza. Pokażemy tym ludziom, jak powinni żyć. Udostępnimy im naszą religię, naszą wiedzę i nasz styl życia, aby umożliwić im osiągnięcie naszego poziomu cywilizacji i podźwignięcie się ich samych, a także ich innych białych braci z pożałowania godnego stanu dzikości. Propozycję tę składamy w dobrej wierze i pragniemy, by wszelkie nasze stosunki z białymi cechowała sprawiedliwość i wzajemne poszanowanie godności."

Z początkiem okupacji, Indianie otrzymali olbrzymie poparcie społeczeństwa. Zaowocowało to założeniem na wyspie przedszkola, szkoły, radia, uruchomieniem generatorów prądu, otrzymaniem łodzi od rockowego zespołu "Creedence Clearwater Revival", którą to dowożono zaopatrzenie z nabrzeża nr 40, oraz wsparciem gwiazd filmu. W szczytowym okresie na wyspie przebywało nawet do 600 osób.

Niestety z początkiem 1970 roku, 13 letnia pasierbica charyzmatycznego Richard'a Oakes'a zginęła po upadku ze skarpy. Po tym wydarzeniu Oakes wraz z żoną opuścił wyspę, a indiańscy studenci powrócili do nauki. Ich miejsca zajmowali hipisi i włóczędzy. Na wyspie pojawił się alkohol i narkotyki. To skłoniło Indian do odmawiania noclegu dla osób postronnych. Z czasem poparcie społeczeństwa i morale aktywistów zaczęły opadać. Rząd Stanów Zjednoczonych stracił cierpliwość w skutek niemożności uzyskania kompromisu i wykorzystał sytuację kiedy na wyspie pozostało tylko 15 protestujących (6 mężczyzn, 5 kobiet i 4 dzieci). 11 czerwca 1971 roku siły rządowe zakończyły trwającą prawie 19 miesięcy okupację wyspy. Alcatraz dla turystów otworzyło się dopiero 1973 roku.

Mimo wszystko Indianie dopięli swego. Zwrócili uwagę Ameryki i całego świata na swoją trudną sytuację. Alcatraz zaowocowało korzystnymi dla nich zmianami w prawie. Oprócz tego rząd USA zwrócił miliony akrów ziemi przodkom Indian...

Wyszukując źródła, trafiłem na kilka historii dotyczących Alcatraz. W szczegółach nieznacznie różnią się one od siebie. Dlatego powyższy tekst w niewielkim stopniu może odbiegać od faktów historycznych. Proszę mieć to na uwadze! 




Wzbogacony o wcześniejsze doświadczenie, bilety na prom wycieczkowy nabyłem dużo, dużo wcześniej. W okresie wakacyjnym prawie niemożliwe jest zakup jakiegokolwiek biletu. Warto o tym pamiętać, jeśli zdecydujecie się odwiedzić wyspę.

W dzień mojej wycieczki na Alcatraz niestety nie trafiłem na dobrą pogodę. San Francisco było całkowicie zachmurzone. Zresztą pogoda tutaj zawsze jest gorsza, niż w Krzemowej Dolinie. A dzieli ją tylko 25 km. Często rano występują mgły, dokucza wiatr, i temperatura jest niższa o kilka stopni. Oprócz tego jest tam bardzo tłoczno, drogo i trzeba się nieźle nachodzić. Cieszę się, że ta nie mieszkam :P 

Pozostało mi już tylko zaprosić Was na moją video-fotorelację :]





Odpływamy!
2 km później
No to schodziymy :]
Pora wracać :]
Na koniec wycieczki warto zerknąć na makietę :P

PS. Na samym początku mojej przygody w Teksasie, od wracającego z podróży służbowej hosta, otrzymałem w prezencie czapkę z napisem "Alcatraz". Czyżby przeczuwał, że na drugi rok wybieram się do Kalifornii?

PS2. Pierwszy raz zdarzyło mi się pomylić kolejność dodawania postów :P

poniedziałek, 18 lipca 2016

Rowerem po okolicznych szczytach

Po tygodniowych wakacjach rodzina w końcu wróciła do domu. Mogłem pojechać nawet z nimi, ale wolałem spożytkować czas będąc tutaj na miejscu, niż na farmie w Tennessee. Odbyłem weekendową wycieczkę do Sequoia National Park, dwa razy odwiedziłem DMV, aby przyspieszyć wydanie kalifornijskiego prawa jazdy, byłem na domówce i po raz drugi zjeździłem San Francisco na rowerze. Oprócz tego zobaczyłem: Alcatraz, Levis Stadium, Winchester Mystery House. I przez cały ten extra wolny czas, mogłem się porządnie wyspać. Zgadza się, nie wykorzystałem jeszcze ani jednego dnia urlopu, jaki mi przysługuje :]

Ale jakie było moje zdziwienie kiedy okazało się, że w poniedziałek zamiast wrócić do pracy, otrzymałem kolejny dzień wolny. Dzień wolny w poniedziałek, hmm..? Musiałem sobie jakoś poradzić :D A że pogoda w Kalifornii gwarantowana: słońce, praktycznie bezchmurne niebo i temperatura w sam raz (mowa o Krzemowej Dolinie), i nie mając zbyt wielu opcji, i możliwości, zdecydowałem się na standardowe rozwiązanie - wycieczka rowerowa po "najbliższej" okolicy :P

W planie miałem tylko Coyote Hills Park, który wcześniej mijałem podczas innej przejażdżki rowerowej. Jest to miejsce z pięknym widokiem na Zatokę San Francisco, o czym będziecie mogli przekonać się oglądając zdjęcia, które zamieściłem poniżej. O filmie też pamiętałem :]




Jedyna atrakcja z siedziby FB
Spojrzenie na Zatokę San Francisco
Po drugiej stronie Zatoki, po prawej Coyote Hills Park
Nie mam pojęcia co tutaj będzie :P
W każdym razie tak to wygląda z góry :]
Z tego miejsca w linii prostej do domu mam około 12,5 km
Takie widoki z Coyote Hills :D

Kończąc robić ostatnie zdjęcia z Coyote Hills, spojrzałem na najwyższy szczyt oddalony o 27 km ode mnie. To wystarczyło, aby zdecydować się na jego zdobycie. Na wejście, zejście i powrót do domu miałem nieco ponad 4h. Wieczorem czekały mnie zajęcia w szkole, na które i tak się spóźniłem :D Ale czego się nie robi dla przygody? W sumie nawet nie miało znaczenia, że byłem bez pieniędzy, jedzenia i miałem tylko 0,5l wody. Przygoda, wyzwanie i podróż w nieznane. To lubię!


Mission Peak Summit - największe wyzwanie tego dnia. 
Czas zdobyć kolejny szczyt :P
I powolutku, wytrwale pod górę z takim krajobrazem :)
Do pokonania tylko 650 m w pionie, a ja pcham się tam z rowerem :D
Ale dla takich widoków warto, prawda?
Coraz bliżej szczytu, coraz bliżej szczytu...
Mission Peak Summit - 767 m n.p.m.
Mapka podglądowa

Na samym końcu chciałbym się pochwalić tym, że mój blog oraz blog Karoliny, wygrał w konkursie na "Najlepszy Blog Au Pair Miesiąca (edycja Maj/Czerwiec 2016)". Jest mi z tego powodu bardzo miło. Ta wiadomość była dla mnie sporym zaskoczeniem, a świat od razu stał się piękniejszy. Cieszę się, że moja twórczość została doceniona. Jestem dumny z tego wyróżnienia, +50 do motywacji :]

Dziękuję!